Een ervaringsverhaal van een veteraan tijdens een retraiteweek

Als veteraan ben ik gewend om in de actiestand te staan. Altijd aan, altijd alert. Maar ergens onderweg was ik het contact met rust en stilte een beetje kwijtgeraakt. Daarom besloot ik deel te nemen aan een retraiteweek – een week die volledig in het teken stond van ademhaling, beweging en bewustwording.

De eerste ochtend begon eenvoudig: een kom havermout, stilte, frisse lucht. Toch voelde ik meteen dat deze week anders zou zijn. Geen druk, geen schema’s, alleen ruimte om te ademen en te voelen wat er van binnen leeft.

We startten met yoga en ademhalingsoefeningen. In het begin vond ik het lastig om mijn hoofd stil te krijgen. Gedachten kwamen en gingen, maar langzaam vond ik ritme in mijn adem. Dat gaf rust. Gedachten blijven altijd komen en gaan, het is wat wij er mee doen wat zorgt voor een bepaald effect.

Tijdens wandelingen door de bergen voelde ik hoe de natuur iets in mij losmaakte. De wind, de stilte, het geluid van stromend water wat me hielp om weer te zakken in het moment. In de yin yoga leerde ik luisteren naar mijn lichaam in plaats van het te willen beheersen.

Chantal gaf me vertrouwen en inzichten die binnenkwamen. Ze liet me ervaren dat kracht niet altijd zit in doorgaan, maar juist in durven loslaten. Het raakte me diep toen ik besefte dat ik misschien geen ADHD medicatie meer nodig heb om balans te vinden omdat die kracht al in mij zit.

De dagen daarna stonden in het teken van ademhaling. Soms was het zwaar, soms bevrijdend. Bij het suppen op het water vond ik letterlijk balans. Dat een metafoor voor mijn leven op dit moment geworden.

Een van de meest indrukwekkende momenten was bij de waterval. De kou, de spanning, het doorzettingsvermogen, alles kwam samen. Ik voelde mijn hart bonzen, mijn adem stokte, maar ik bleef. Olaf gidste mij er zeer goed doorheen. Stap voor stap ging ik verder en vond ik balans in het ervaren van wat het koude water met mij doet en de rust terug vinden daarin met mijn ademhaling. En in dat blijven vond ik kracht.

Tijdens de afsluitende sessies voelde ik een diepe rust en overtuiging: ik kan dit. Ik hoef niet te vechten tegen wat er is. Door simpelweg te ademen en aanwezig te zijn, vind ik mijn evenwicht terug.

Deze retraite heeft me geleerd dat herstel begint bij stilstaan. Dat er kracht schuilt in zachtheid, en dat ik ook zonder uniform nog steeds diezelfde vastberadenheid bezit maar nu in een andere vorm.

Ik kwam naar deze week om rust te vinden, maar ging naar huis met iets groters: een nieuw gevoel van vertrouwen, richting en kracht.

Citaat van Olaf:

,,Een echte warrior is niet hard van de buitenkant maar eerlijk van binnen!”